Ο αυτισμός είναι ο κύριος εκπρόσωπος των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών, (APA 1994). Ο όρος αναφέρεται σε φάσμα σοβαρών, νευροψυχιατρικών καταστάσεων, που οφείλονται σε δυσλειτουργία του εγκεφάλου και διαρκούν ολόκληρη τη ζωή.
Κύριο χαρακτηριστικό των διαταραχών αποτελεί η μοναδική, ως προς τη φύση της, ποιοτική απόκλιση στους τομείς της αμοιβαίας κοινωνικής αλληλεπίδρασης και δημιουργίας σχέσης, της λεκτικής και μη-λεκτικής επικοινωνίας, της σκέψης-φαντασίας και της συμπεριφοράς (Wing 1996, APA 1994, WHO 1992).
Οι αποκλίσεις αυτές επηρεάζουν σοβαρά την αντίληψη του ατόμου σχετικά με τον εαυτό του και τους άλλους, τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνει, τη λειτουργικότητα και την προσαρμογή του, σε όλες τις καταστάσεις της καθημερινής ζωής.
Ο αυτισμός είναι αναπτυξιακή διαταραχή. Επηρεάζει την ανάπτυξη, η οποία αποκλίνει από τη φυσιολογική πορεία, ενώ η ανάπτυξη επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται τα συμπτώματα του αυτισμού σε διαφορετικές ηλικιακές περιόδους. Στην ποικιλομορφία της κλινικής εικόνας από άτομο σε άτομο, αλλά και στο ίδιο το άτομο, συμβάλλουν, επίσης, η σοβαρότητα του αυτισμού, η συχνή συνύπαρξη άλλων διαταραχών (π.χ. νοητική καθυστέρηση, επιληψία, κ.ά.), η ιδιοσυγκρασία του ατόμου, παράγοντες του περιβάλλοντος και το ανομοιογενές προφίλ δεξιοτήτων (Wing 1996).